ပင္လယ္မ်ား၏အေရွ႔ ၊ ေတာင္မ်ား၏အေနာက္

(ေရႊအိမ္စည္)

ထက္စြန္ ေရွ႔ေနာက္ ၊ ေတာင္ေျမာက္ မလပ္
ကိုးရပ္ ပတ္လည္၊ ျမျခည္ ျမညြန္႔
ျခယ္တန္႔ ျခယ္ဆန္း၊ တိမ္ပန္း တိမ္ဦး
သြယ္ျမဴး မသည္း၊ က်ျဖည္း ဆီးေျဖာက္
လြမ္းေလွာက္ လြမ္းေ၀၊ ႀကီးေလေစဟု
ေျမာက္ေလ ပ်ံ့ျဖည္း။

လြမ္းလွရာတြင္ ခ်ီ
(နတ္ရွင္ေနာင္)

(က)
မိုးက ေရာင္နီမပ်ဳိးမွီကတည္းကပင္ ဖြဲ…ဖြဲႏွင့္ေစြေနသည္။ တနသာၤရီကမ္းေျမာင္ေဒသျဖစ္၍ မိုးမ်ားသည္။ ေတာ္သလင္း `လ`ဆန္းၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မိုးကမျပတ္ေသး။ က်ေနာ္တုိ႔ ညအိပ္သည့္ ခ်မ္းတုိက္ရြာက ေရးႏွင့္ စံခရဘူရီ ကားလမ္းေပၚရွိ ရြာငယ္ေလးျဖစ္သည္။ ေရး၊ စံခရဘူရီကားလမ္းက လမ္းႀကမး္……။ ေႏြရာသီတြင္သာ သံုး၍ရေသာ လမ္းျဖစ္သည္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီႏွင့္ စစ္အုပ္စု အပစ္အခတ္ရပ္စဲခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္းမွ ေရးအထိ လမ္းေပါက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ နယ္စပ္ကုန္သည္လမ္းဟုပင္ ဆိုရမည္။ ေႏြရာသီလမ္းေပါက္သည့္အခ်ိန္၌ ျမန္မာျပည္ထြက္ကုန္စည္မ်ားအား ကားႏွင့္စံခရဘူရီသို႔ပို႔သည္။ ငပိ၊ငါးေျခာက္၊ ပုဇြန္ေျခာက္ႏွင့္ ေသနပ္ဖက္ေဆးလိပ္၊ကြမ္းသီးကြမ္းေပါင္တုိ႔…..။
ထုိင္းဖက္ကမူ ေျခညွပ္ဖိနပ္၊ အခ်ဳိမႈန္႔ႏွင့္ ပလက္စတစ္ပစၥည္းအမ်ဳိး…..။ ကားလမ္းမေပါက္သည့္ အခ်ိန္မ်ားတြင္မူ …..လူအထမ္းႏွင့္ ကုန္စည္မ်ားအား သယ္ပိုးၾကသည္။ အထမ္းသမားတစ္ဦးလွ်င္ ပိႆခ်ိန္ႏွစ္ဆယ္အစိတ္အထိ သယ္ပိုးၾကသည္။ သူတုိ႔က သြားေနၾက၊ လာေနၾကျဖစ္၍ ဤလမ္း ဤခရီးအား တစ္ညအိပ္ႏွင့္ တမြန္းတည့္တြင္ `မရမ္းေခ်ာင္း၀`သို႔ေရာက္၏။ `မရမ္းေခ်ာင္း၀` လြန္လွ်င္ ေရးသို႔ ကားလမ္းေပါက္ၿပီ။ မရမ္းေခ်ာင္း၀၊ ေရးကားလမ္းက ကတၱရာခင္းလမ္းျဖစ္၍ ေႏြ….ေႏြ၊ မိုး…..မိုး သံုး၍ရသည္။
၁၉၉၅ခုႏွစ္ မတုိင္မွီကမူ ဤလမ္းက စစ္သံုးလမ္း …..။နအဖစစ္ေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ ေတာ္လွန္ေရးတပ္သားတုိ႔ စစ္ခင္းၾကရာ ေနရာ…..။ ခ်မ္းတုိက္ရြာလည္း မရွိ…..။ ရြာတည္၍မရ…..။ စစ္ခင္းလမ္းျဖစ္၍ ရြာသားတုိ႔က စစ္ႏွင့္ေ၀းရာသို႔ ေရွာင္ပုန္း၍ ေနၾကရသည္။ အခ်ဳိ႔က ခေလာ့ခနီတြင္ တတ္၍ေနသည္။ အခ်ဳိ႔က …. ေတာေတာင္မ်ားအၾကား၌ ေတာင္ယာခုတ္ရင္း ႏွစ္အိမ္စု၊ သံုးအိမ္စုႏွင့္ ရြာပုန္းမ်ားအျဖစ္ ေနၾကရသည္။ ခ်မ္းတုိက္ရြာျပန္တည္သည္ပင္ မၾကာေသး…..။
မိုးကတဖြဲဖြဲႏွင့္ရြာေနေသာ္လည္း ေကာင္းကင္သည္ အုံ႔မႈိင္း၍မေန…..။လင္းေနသည္။ ရွင္းေနသည္။ ခရီးရွည္လမ္းေလွ်ာက္ျခင္းအက်င့္မရွိပဲ မေန႔က တေန႔လံုးေလွ်ာက္ခဲ့ရသည့္အတြက္ မနက္မိုးလင္းလင္းခ်င္း အိပ္ယာအထတြင္ ေျခေတြက ေတာင့္ေနသည္။ ႀကြက္သားမ်ားက တင္း၍ေန၏။ မထခ်င္……။ မထ၍လည္းမျဖစ္…..။ မသြား၍လည္းမရ…..။ မွန္းထားသည့္ရက္အတြင္း ရည္မွန္းခ်က္သို႔ ေရာက္ရန္အတြက္ ေလွ်ာက္ရမည္ပင္…..။ က်ေနာ္တုိ႔အထဲမွ တစ္ေယာက္က ဒူးေခါင္းအား ပတ္တီးစီးေနသည္။ ဒူးစြပ္ပတ္တီးျဖစ္လိမ့္မည္ထင္သည္။ `ထြန္းေရႊ၀ါ`အနံ႔မ်ားက လႈိင္၍ေန၏။ မနက္ေစာေစာပင္ က်ေနာ္တုိ႔ ခ်မ္းတုိက္မွ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ မိုးဖြဲဖြဲေအာက္၌ပင္ ၀ါးခေမာက္ေဆာင္း မိုးကာစၿခံဳၿပီ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကသည္။ပထမတြင္ ေျခလွမ္း လွမ္းရသည္မွာ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ျဖစ္ေန၏။ ေျခသလံုးႀကြက္သားမ်ား တင္းေနသျဖင့္ လွမ္း၍မရ….။ ေသြးပူေအာင္ ေလွ်ာက္ၿပီးပါမွ ေျခလွမ္းက ပံုမွန္ျဖစ္လာသည္။

(ခ)
ခ်မ္းတုိက္၊ နယ္ဖ်ားႏွင့္ ကင္မႊန္းရြာသံုးရြာက ဟေလာ့ခနီ-ေရးကားလမ္းေဘးတြင္ပင္ ရွိသည့္ ရြာမ်ားျဖစ္၏။ ခ်မ္းတုိက္ႏွင့္ နယ္ဖ်ားရြာက မီနစ္ ၃၀-ခရီးခန္႔ရွိၿပီး နယ္ဖ်ားႏွင့္ ကင္မႊန္းရြာက တစ္နာရီခန္႔ ေလ်ွာက္ရမည္ျဖစ္သည္။ ခ်မ္းတုိက္က မြန္ရြာျဖစ္္ၿပီး ၊ နယ္ဖ်ား ႏွင့္ကင္မႊန္းရြာမ်ားက ကရင္ရြာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ အိမ္ေျခကမူ ၂၀-၂၅ခန္႔ပင္ ရွိၾကမည္။ ခ်မ္းတုိက္တြင္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၏ အေကာက္အခြန္ဂိတ္ေလးရွိၿပီး နယ္ဖ်ားတြင္ေတာ့ ေကအင္ယူ၏ အေကာက္အခြန္ဂိတ္ရွိသည္။ ကုန္သည္တုိ႔ အခြန္ေဆာင္ၾကရဟန္တူသည္။
က်ေနာ္တို႔ ကင္မႊန္းတြင္ ခဏနားၾက၏။ ကင္မႊန္းမွလြန္လ်ွင္ေရွ႔ခရီးသည္ သတိထားသြားရမည့္ ခရီးျဖစ္သည္။ နအဖ စစ္ေၾကာင္းမ်ား လႈပ္ရွားသြားလာသည့္နယ္ေျမျဖစ္သည္။ ကင္မႊန္းမွ ၃-နာရီခရီးခန္႔တြင္ “မရမ္းေခ်ာင္း၀“ ရွိသည္။ မရမ္းေခ်ာင္း၀တြင္က ရန္သူစစ္္ေၾကာင္းမ်ား အၿမဲ၀င္ထြက္သြားလာတတ္သည္။ သူတုိ႔ႏွင့္တုိး၍မျဖစ္။ ၿပီးလ်ွင္ ---- ေနာက္တစ္ဖြဲ႔က ရွိေသး၏။ ေစာသမႈးဟဲ ဦးေဆာင္သည့္ ကရင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖြဲ႔----။ ေကအင္ယူမွ ခြဲထြက္ၿပီး နအဖတပ္ႏွင့္ ပူးေပါင္းသြားသျဖင့္ သူတုိ႔ကိုလည္း ရန္သူလုိပင္ သေဘာထားရသည္။ အင္အားကေတာ့ မမ်ားလွ။ သို႔ေသာ္ နယ္ေျမကြ်မ္းက်င္မႈရွိသည့္အတြက္ သူတုိ႔ကိုလည္း သတိထားရသည္။ က်ေနာ္တို႔ေရာက္ေနသည့္ ေနရာက ေတာင္ၫိုေတာင္တန္း၏အေနာက္ဖက္ျခမ္း -----။ ေတာင္ၫိုေတာင္တန္း အေနာက္ဖက္ျခမ္းမွ ေရး-ထား၀ယ္ကားလမ္းအၾကားရွိ ဤေဒသအတြင္း၌ပင္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ၆-ဖြဲ႔ခန္႔ရွိသည္။ နအဖစစ္တပ္စစ္ေၾကာင္းမ်ား၊ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၊ ေကအင္ယူ၊ ဗိုလ္မွဴးႏိုင္ဘ ၫႊန္႔ ေခါင္းေဆာင္သည့္ မြန္ခြြြဲထြက္အဖြဲ႔၊ ေစာသမွွွဴးဟဲ ဦးေဆာင္သည့္ ကရင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ႏွင့္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္-----။
ကင္မႊန္းရြာသူႀကီးက ကင္းသမားလမ္းျပတစ္ေယာက္အားေပးသည္။ သတင္းေထာက္ၿပီး သြားရမည္။ က်ေနာ္တုိ႔ ကင္မႊန္းရြာက ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ရြာသားကင္းသမားလမ္းျပက အေရွ႔က။ က်ေနာ္တို႔ကေနာက္မွ။ မရမ္းေခ်ာင္း၀ဖက္မွ တတ္လာေသာ အထမ္းသမား ႏွစ္ေယာက္အား လမ္းတြင္ေတြ႔သည္ သူတို႔က ေသနတ္ဖက္ေဆးေပါ့လိပ္အထုတ္ႀကီးမ်ားအား ေက်ာပိုးျခင္းႀကီးႏွင့္ထည့္၍ပိုးလာၾကသည္။ ကုန္သည္၏ပစၥည္းမ်ားအား အငွားပို႔ၾကသည့္ လူမ်ားျဖစ္ၾက၏။ သူတုိ႔အား လမ္းအေျခအေနေမးၾကည့္၏။ မရမ္းေခ်ာင္း၀တြင္ မြန္ျပည္သစ္ ပါတီမွ တပ္ခြဲတစ္ခြဲအား ေတြ႔ခဲ့သည္ဟုဆုိသည္။ ရန္သူအေျခအေနက မထူးျခား။ လမ္းက ေျမျပန္႔ျဖစ္၍ ေလ်ွာက္ရသည္မွာ သြက္သည္။ လမ္းေဘးတစ္ေလ်ွာက္၌ဖုန္းဆိုးေျမမ်ားကိုသာ ေတြ႔ရသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ေတာင္ပူစာကေလးမ်ားက ေတာင္ယာခုတ္ထားသျဖင့္ ေျပာင္၍ ေနသည္။ အခ်ဳိ႔တဲအိမ္စုေလးမ်ားအား ေတြ႔ရသည္။ လူမေနေတာ့သည့္တဲစုမ်ား။ အခ်ဳိ႔က မီးေလာင္ထားသည့္ အိမ္တုိင္မဲမဲႀကီးသာရွိေတာ့သည္။
“ေက်ာက္တုိင္ရြာ“ လမ္းခြဲသို႔ေရာက္လ်ွင္ က်ေနာ္တို႔ ကားလမ္းမႀကီးမွ ဖယ္၍ ညာဖက္သို႔ ဆင္းလိုက္ၾကသည္။ လမ္းက လူသြားလမ္းသာ ျဖစ္သည္။ ကားလမ္းအတိုင္း ေရွ႔သို႔ဆက္သြားလ်ွင္မူ မရမ္းေခ်ာင္း၀သို႔ေရာက္မည္။ မရမ္းေခ်ာင္း၀က ေရး ၿမိဳ႔ႏွင့္ ၇-မိုင္ခန္႔သာေ၀းသည္။ က်ေနာ္ခရီးက မရမ္းေခ်ာင္း၀သို႔မဟုတ္။ ေက်ာက္တုိင္ရြာသို႔ ----။
ေက်ာက္တုိင္ရြာသို႔ေရာက္ေတာ့ မြန္းလြဲ ၁-နာရီခန္႔ပင္ရွိၿပီ။ ေက်ာက္တုိင္ရြာက ကရင္ရြာျဖစ္ သည္။ အိမ္ေျခက ၃၀- ခန္႔ပင္ရွိမည္။ ေဆးခန္းမရွိ၊ စာသင္ေက်ာင္းမရွိ။ ရြာအား ကြမ္းသိီးပင္ မ်ားက မိုး၍ထားသည္။ ရြာပတ္ပတ္လည္တြင္လည္း ကြမ္းသီးၿခံမ်ားႏွင့္ပိန္းပိတ္၍ေနသည္။ ကင္းသမား လမ္းျပက ရြာသူႀကီးအိမ္သို႔ အေရာက္ပို႔ေပးသည္။ ရြာသူႀကီးက အမ်ိဳးသား မဟုတ္။ အမ်ဳ္ိးသမီးျဖစ္ေနသည္။ နအဖစစ္ေၾကာင္းမ်ား၏ရန္ကိုေၾကာက္၍ အမ်ဳိးသားမ်ား ရြာသူႀကီးမလုပ္ရဲၾက။ နအဖစစ္ေၾကာင္းမ်ားလာလ်ွင္ အမ်ဳိးသားမ်ား ေရွာင္၍ပုန္းၾကရသည္။ အေတြ႔မခံ၀ံ့ၾက။ ေတြ႔လ်ွင္ အနည္းဆံုး အထမ္းသမားအျဖစ္ေခၚမည္။ အခန္႔မသင့္ပါက “ ငေပြး“ဟု ဆိုၿပီး ရိုက္မည္။ ငေပြးဟူသည္က ေကအင္ယူအား နအဖစစ္သားမ်ားက ေခၚျခင္း ျဖစ္သည္။
ကင္မႊန္းရြာမွ လမ္းျပကင္းသမားက သူ႔တာ၀န္ၿပီး၍ျပန္ၿပီ။ က်ေနာ္တုိ႔ေရွ႔ဆက္ဖို႔အတြက္ ေက်ာက္တုိင္ရြာမွ ကင္းသမားလမ္းျပတစ္ဦးလိုသည္။ ခက္သည္က က်ေနာ္တုိ႔ ေရာက္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ရြာသားမ်ားက ေတာင္ယာစူးထုိးခ်ိန္ျဖစ္၍ ရြာတြင္မရွိၾက။ ေတာင္ယာမ်ားသို႔ ေရာက္ေနၾကသည္။ လိုက္၍ေခၚရန္မွာလည္း မလြယ္လွ။ ေတာင္ယာမ်ားက ေ၀းလွသည္။ သြားေခၚတာႏွင့္ျပန္တာႏွင့္ မိုးခ်ဳပ္မည္။ မိုးမခ်ဳပ္မီွ “ကလိပ္တုတ္ရြာ“ သို႔ အေရာက္သြားရမည္။ မတတ္ႏိုင္။ ရြာလူႀကီး အမိုးႀကီးကိုယ္တုိင္ပင္ လမ္းျပကင္းသမားအျဖစ္ လုိက္ပို႔ရေတာ့သည္။ ပလိုင္းအတြင္း ဓါးမတစ္ေခ်ာင္းထည့္ၿပီး အမိုးႀကီးသည္ က်ေနာ္တို႔အေရွ႔မွ ထြက္၏။ က်ေနာ္တို႔က အေနာက္မွ ----။ ေက်ာက္တုိင္ရြာႏွင့္ကလိပ္တုတ္က ၇-မိုင္ခန္႔ေ၀းမည္။ ေတာင္ဆင္းေတာင္တတ္မရွိ။ ၂-နာရီခန္႔ေတာ့ လမ္းေလ်ွာက္ရမည္။

(ဂ)
ကလိပ္တုတ္ရြာတြင္ ေကအင္အယ္ေအ တပ္မဟာ (၆) တပ္ရင္း (၁၆)မွ တပ္ခြဲမွဴး ဗုိလ္တင္လႈိင္တို႔၏စစ္ေၾကာင္းႏွင့္ဆံုသည္။ သူတုိ႔ကလည္း ေတာင္ၫိုေတာင္တန္းအား ေက်ာ္ ၍ ေသမင္းတမန္ရထားလမ္းေဟာင္းကိုျဖတ္ၿပီး ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးဖက္သို႔ သြားမည္။ က်ေနာ္ တုိ႔ႏွင့္ခရီးတူ၏။ ကလိပ္တုတ္ရြာက ေရးၿမိဳ့နယ္အတြင္းမွ ျဖစ္သည္။ အိမ္ေျခ ၅၀-၆၀ ခန္႔ရွိေသာ ကရင္ရြာႀကီးျဖစ္သည္။ မူလတန္းေက်ာင္းရွိ၏။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရွိသည္။ ေဆးေပး ခန္းဟူ၍က မရွိ။ ေရးသို႔ လွည္းလမ္းေပါက္သည္။ ႏြားလွည္းျဖင့္ ေန႔ခ်င္းျပန္သြား၍ရသည္။ ကလိပ္တုတ္ေခ်ာင္းသည္ ရြာအား ပေစာက္ပံု ပတ္၍၀ိုင္းထားသည္။ ေခ်ာင္းဟူေသာ္လည္း သဲေခ်ာင္းမ်ွသာ။ ေခ်ာင္း၏တစ္ဖက္တြင္မူ လယ္ကြင္းမ်ား ။ ရြာက လယ္လည္းလုပ္သည္။ ေတာင္ယာလည္းခုတ္သည္။ ၿခံလည္းစိုက္သည္။ ထုိေဒသတြင္ေတာ့ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀သည့္ ရြာဟု ေခၚရမည္။ ေခ်ာင္း၏တစ္ဖက္ လယ္ကြင္းမ်ားက ေတာင္ေျခအထိ ဆက္၍သြားသည္။ က်ေနာ္တုိ႔တည္းသည့္အိမ္က ရြာအစြန္းဖက္ ကလိပ္တုတ္္ေခ်ာင္းေဘးတြင္ရွိသည္။ အိမ္မ ၾကည့္လ်ွင္ လယ္ကြင္းျပင္ႀကီးက “ျမ“အေသြးေရာင္ ---- ျပန္႔လ်က္ေန၏။ ကန္သင္းရိုးမ်ားက “ျမ“အေသြးေရာင္အျပန္႔တြင္ ေကာက္ေၾကာင္းရာေလးမ်ားအျဖစ္ ေရးေရးထင္ေနသည္။ လယ္ကြယ္မ်ားအဆံုး ေတာင္ေျခသည္ တျဖည္းျဖည္း ျမင့္၍တတ္သြားၿပီး မႈိင္းၫိုၫိုအဆင္းႏွင့္ ျမသားျပင္အား မိုးထား၏။ ဤေတာင္တန္းက ေတာင္ၫိုေတာင္တန္း ။
ေကအင္အယ္ေအမွ ရဲေဘာ္ေလးတစ္ဦး က်ေနာ္တို႔အား လာေခၚသည္။ ဗိုလ္တင္လႈိင္ေခၚခိုင္း၍ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္တင္လႈိင္က ရြာ၏အလယ္ပိုင္းတြင္တည္းေန၏။ က်ေနာ္ တို႔ႏွင့္က အလယ္တြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းႀကီး တစ္ခုသာျခားသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ၀င္းအတြင္းမွ ျဖတ္၍လာခဲ့ၾကသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ေအာက္အုတ္ခံႏွင့္ႏွစ္ထပ္ ေက်ာင္း ႀကီး---။ ဗို္လ္တင္လႈိင္ရွိသည့္ အိမ္ေပၚသို႔ က်ေနာ္တို႔ တတ္လုိက္သည္။ ေတြ႔ရသည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ေခတၱအံ့ၾသ၍သြားမိသည္။ နအဖစစ္တပ္မွ ဒု-တပ္ၾကပ္တစ္ဦး ရဲေဘာ္ ေလးဦးႏွင့္ ဗိုလ္တင္လႈိင္တုိ႔ ၀ိုင္းဖြဲ႔၍ ထိုင္ေနၾကသည္။ ဗိုလ္တင္လႈိင္ရွင္းျပမွ သေဘာေပါက္ သြားရသည္။ နအဖစစ္တပ္မွ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာၾကသူမ်ား ----။ ေကအင္ယူထံတြင္ လက္နက္ခ်လာၾကသည့္ နအဖစစ္သားမ်ား ----။ လက္နက္အျပည့္အစံုႏွင့္ ကူးေျပာင္းလာ ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးေဆာင္လာသည့္ ဒု -တပ္ၾကပ္ေလးက အသက္အစိတ္ပင္ ရွိအံုးမည္ မထင္။ ရခိုင္လူမ်ဳိးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူတို႔ေနခဲ့ရသည့္ နအဖစစ္တပ္အတြင္း ဘ၀မ်ားအား ေျပာျပေနၾကသည္။ အရာရွိမ်ားက လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားအေပၚအႏုိင္က်င့္ပံု----။ လစာ မေလာက္ငပံု---။ စစ္ေျမျပင္တြင္ ရြာသားမ်ားအေပၚ ဖိႏွိပ္ပံု ----။ အထမ္းသမား ေပၚတာမ်ား အေပၚ ရက္စက္ပံုမ်ား -----။ ငရဲခန္းပံုျပင္မ်ားျဖစ္ေနသည္။ ရဲေဘာ္ေလးတစ္ေယာက္က အသက္ ၁၆-ခန္႔ပင္ ရွိေသး၏။ သူ႔အား စစ္သားစုေဆာင္းေရးက ဖမ္းၿပီး စစ္ထဲသြင္းခဲ့ သည့္အခ်ိန္တြင္မူ သူ႔အသက္က ၁၅-ႏွစ္ပင္ ျပည့္မည္မဟုတ္ေသး။ ကေလးစစ္သားေလးပင္။ သူ႔မ်က္ႏွာက ငွက္ဖ်ားေၾကာင့္ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္။ ၀မ္းဗိုက္က ေဖာင္း၍ေနသည္။ ေနာက္ တစ္ေယာက္ကမူ အသက္၂၀-ခန္႔ရွိမည္။ သူက စိတ္မႏွံ႔သူတစ္ဦး။ သြပ္ခ်ာပါဒလိုက္ေအာင္ ရူးေနျခင္းေတာ့မဟုတ္။ က်ပ္မျပည့္သူအဆင့္ထက္လည္း ပို႔သည္။ ဤသို႔ေသာ္ လူမ်ဳိး လက္ထဲ၌ ေသနက္ေပးကိုင္ထားသည့္ နအဖစစ္တပ္ကို အံ့ၾသမိသည္။ ေၾကာက္ရြံ႔မိ၏။ စိုးရိမ္စရာေကာင္းလွသည္။
သူတုိ႔ႏွင့္စကားေျပာၿပီး က်ေနာ္တို႔ တည္းသည့္အိမ္သို႔ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ေနလံုးႀကီးက ေတာင္ၫိုေတာင္တန္းႀကီးအေပၚ၌ေခါင္းစုိက္၍ေနၿပီ။ မိုးမရြာသည့္အတြက္ ပုခတ္အား ကြမ္းသီးပင္ႏွစ္ပင္၌ ခ်ည္လုိက္သည္။ ပုခတ္ႏွင့္ပင္ အိပ္ေတာ့မည္။ ပုခတ္ေပၚတြင္လွဲရင္း မနက္ျဖန္ခရီးအတြက္ စဥ္းစားေနမိ၏။ မနက္ျဖန္က်ေနာ္တုိ႔ ဘုရားသံုးဆူ -သံျဖဴဇရပ္ကားလမ္းအား ျဖတ္ကူးၾကရမည္။ ဤလမ္းက ဂ်ပန္ေခတ္က ေဖာက္လုပ္ခဲ့ေသာ ဘုရားသံုးဆူ -သံျဖဴဇရပ္ မီးရထားလမ္းေဟာင္းေနရာအား ျပန္၍ ကားလမ္းအျဖစ္ ေဖာက္ လုပ္ထားျခင္းျဖစ္္သည္။ ဟုိစဥ္က နာမည္ဆိုးႏွင့္ေက်ာ္ၾကားခဲ့သည့္ ေသမင္းတမန္လမ္း ----။ လူ႔အသက္ေပါင္း ေသာင္းႏွင့္ခ်ီ၍ ရင္းႏွီးၿပီး ေဖာက္ခဲ့ၾကေသာ လမ္း ----။ ေခြ်းတပ္သားတုိ႔၏ အရိုးအေထာင္အေသာင္းတုိ႔ႏွင့္ ခင္းခဲ့ေသာလမ္း -----။ မနက္ျဖန္ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာ္ျဖတ္ ၾကရမည္။ ထီလာစစ္သူ၏ သံျဖဴဇရပ္ေခြ်းတပ္စခန္း ကဗ်ာရွည္အား စိတ္အတြင္းမွ ရြတ္ဆို၍ ေနမိသည္။
“ ဖက္ဆစ္၀ါဒ က်ဆံုးပါေစ------“

ေသာၾကာေန႔၊ ေအာက္တုိဘာလ 24 2008 14:52 -( ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ) တြင္ Mizzima၌ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။