ဟသၤာတုိ႔ရဲ့ ……ေန႔

(ေရႊအိမ္စည္)

(က)

“က်ေနာ္တို႔တတ္လို႔ ျဖစ္ပါ့မလား”
`မြန္အမ်ဳိးသားေန႔` အခမ္းအနားဖိတ္ၾကားစာအား ကိုင္ရင္း က်ေနာ္က မြန္ျပည္သစ္ပါတီမွ ေက်ာင္းဆရာအားေမး၏။ ေက်ာင္းဆရာဟု က်ေနာ္တို႔က ေခၚေသာ သူသည္ ယခုအခါတြင္မူ သင္ၾကားပို႔ခ်မႈအား မျပဳလုပ္ေတာ့ .....။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၏ပညာေရးဌာနတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တာ၀န္အား ထမ္းေဆာင္၍ ေနၿပီ .....။ သို႔ေသာ္ ..... က်ေနာ္တို႔ကမူ သူ႔အား ယခုတုိင္ ေက်ာင္းဆရာဟုပင္ ေခၚ၍ေနဆဲ ......။
“ အရင္တုန္းကလို ....သ၀ဏ္လႊာ ေပးပို႔တာတို႔ ဘာတုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ဖူးေပါ့ .... ။ ဒါေပမယ့္ ..... အခမ္းအနားတတ္ေရာက္တာကေတာ့ ျဖစ္ပါတယ္ ”
ေက်ာင္းဆရာ၏စကားသံတြင္ က်ေနာ္တို႔အား အခမ္းအနားသိုိ႔တတ္ေရာက္ေစခ်င္သည့္ ဆႏၵကေပၚ၍ေနသည္ဟု ထင္မိသည္။ တတ္ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားမည္ဟုလည္း စိတ္၌ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိ၏။ အခမ္းအနားက်င္းပမည့္ေနရာအား ဖိတ္စာတြင္ျပန္၍ၾကည့္မိသည္။
ေတာင္ေပါက္ရြာ ......။
(ခ)
ဘုရားသံုးဆူမွစုန္ဆင္းလာမည့္ေလွအား က်ေနာ္တုိ႔ေစာင့္၍စီးရမည္။ က်ေနာ္တို႔ေလွေစာင့္၍စီးသည့္ေနရာက ဘုရားသံုးဆူ ၊ သံျဖဴဇရပ္ကားလမ္း၏ အေရွ႔ဖက္အျခမ္းတြင္ျဖစ္သည္။ ဤေနရာတြင္ ကားလမ္းႏွင့္ ဇမိျမစ္သည္ ယွဥ္၍ဘုရားသံုးဆူသို႔ ၀င္သြားၾကသည္။ ကားႏွင့္သြားလွ်င္ ၁၅-မိနစ္ခန္႔ပင္ မသြားရ ....။ ဇမိျမစ္က ဘုရားသံုးဆူၿမိဳ့အား၀ိုက္၍ စီးလာေသာ ေခ်ာင္းငယ္ႏွစ္ခုမွ ေပါင္းဆံုျမစ္ဖ်ားခံလာေသာ ျမစ္ငယ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ က်ဳိက္မေရာၿမဳ့ိ အထက္နားတြင္ ၀င္းေယာ္ေခ်ာင္းႏွင့္ေပါင္း၍ အတၱရံျမစ္အျဖစ္ျဖစ္တည္၏။ အတၱရံက သံလြင္ျမစ္အတြင္းသို႔ စီး၀င္ေသာ ျမစ္တစ္စင္း ......။ က်ေနာ္တုိ႔ေလွေစာင့္စီးသည့္ေနရာက ဇမိျမစ္၏ျမစ္ဖ်ားခံရာ ေခ်ာင္းသြယ္နွစ္ခုေပါင္းစံုသည့္ ေခ်ာင္းဆံု၏ေအာက္ဖက္တြင္ျဖစ္သည္။ ဤေနရာတြင္မြန္ျပည္သစ္ပါတီတပ္ခြဲစခန္းထုိင္သည္။ အေကာက္ခြန္ဂိတ္လည္းရွိ၏။ ေစ်းဆုိင္မ်ားႏွင့္စည္ကားသည္။ ထိုင္းဘတ္ေငြႏွင့္ပင္ အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳၾက၏။ ထမင္းဆုိင္မ်ားက ညအိမ္တည္းခိုႏုိင္ရန္ပင္ ေနရာမ်ားရွိ၏။ သက္ကယ္မိုး၊ သဲပြတ္ခင္း၊ သဲပြတ္ကာ တဲတန္းလ်ားမ်ား .....။ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ၏ဟသၤာအလံက ကမ္းပါးထက္ရွိ အလံတုိင္၏ထိပ္တြင္ လႊင့္၍ေနသည္။ ဘုရားသံုးဆူမွ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးသို႔ ဆင္းမည့္ေလွမ်ားက ဘုရားသံုးဆူတြင္ အခြန္အတုတ္အမ်ဳိးမ်ဳိးအား အာဏာပိုင္တုိ႔ထံေဆာင္က်ဥ္း၍ ၿပီးစီးမွ ထြက္ၾကရသည္။ အေစာဆံုးက နံနက္ ၈-နာရီ။ က်ေနာ္တို႔ဆီေရာက္ေတာ့... ၈-နာရီခြဲခန္႔ရွိၿပီ။ ေလွမ်ားက တရုတ္အင္ဂ်င္တပ္ေလွမ်ား။ ခရီးသည္ ၁၅-ဦးခန္႔ အနည္းဆံုးစီး၍ရသည္။ ေလွ၀မ္းအတြင္း ၂-ေယာက္ယွဥ္တြဲထုိင္၍ရသည္။ ေလွဦးက ေစာက္မနက္ ...။ ေရစူးကလည္းနည္းသည္။ မာနယ္ပေလာ၊ သူမြဲထ၊ ေဒါင္းဂြင္တုိ႔၌ ေျပးဆြဲသည့္ေလွမ်ားႏွင့္မတူ .....။ ထုိေလွတုိ႔က သံလြင္၊ ေသာင္းရင္းအတြင္း ေမာင္းႏွင္ရသည္ျဖစ္၍ TE 11 ....။ တုိယိုတာ ဟုိင္လက္အင္ဂ်င္မ်ားအား သံုးရသည္။ ေလွ၀မ္းဗ်က္မွာလည္း က်ယ္သည္။ ေလွဦးေစာက္ကနက္ၿပီး ေရစူးကလည္းနက္သည္။ ေျပးလွ်င္ ေလွဦးက ေမာ့၍ ပ်ံတတ္ေတာ့မည့္အလား ထင္ရသည္။ ေရစီးၾကမ္းသည့္သံလြင္အတြင္း အင္ဂ်င္အားေကာင္းသည့္စက္အား အသံုးျပဳမွသာျဖစ္မည္။ ဇမိကမူ သံလြင္ႏွင့္ယွဥ္ေသာ္ ေရစီးက ညင္းသာသည္ဟု ဆိုရမည္။
က်ေနာ္တို႔ေလွက .... က်ေနာ္တို႔ ၃-ေယာက္အပါအ၀င္မွ ခရီးသည္ ၁၁-ေယာက္သာရွိသည္။ ေလွဦးဖက္တြင္မူ ကုန္ပစၥည္းအခ်ဳိ႔တင္ထားသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ ဆင္ၾကယ္၊ ျမင္းၾကယ္ဖိနပ္မ်ားႏွင့္ အခ်ဳိမႈန္႔မ်ားျဖစ္သည္။ ဇမိျမစ္က ဘုရားသံုးဆူ ေတာင္ၾကားမ်ားမွ ျမစ္ဖ်ားခံၿပီး အေရွ႔ေတာင္အရပ္မွ အေနာက္ေျမာက္အရပ္သို႔ စီးဆင္းေသာ ျမစ္ျဖစ္သည္။ အေကြ႔အေကာက္နည္းသည္။ ေက်ာက္ေဆာင္ ....ေက်ာက္ဆုိင္မ်ားမရွိ။ ျမစ္ျပင္က်ယ္ၿပီး ေရစီးညင္သာသည္။ ျမစ္ေရကမူ စိမ္း၍ေနသည္။ က်ေနာ္တို႔ေလွစထြက္ေတာ့ ..... ၉-နာရီခြဲခန္႔ရွိၿပီ.....။ ၅-ဂါလံ၀င္ေလာင္စာဆီႏွစ္ပံုးအား တင္လာ၏။ လမ္းတြင္ ေလာင္စာဆီ၀ယ္၍မရ.....။ ဤမွပင္ အစုန္ခရီးအတြက္ ဆီ၀ယ္ခဲ့ရသည္။ ကမ္းပါးတစ္ေလွ်ာက္ ၀ါးရုံမ်ားအား ေတြ႔ရသည္။ ထူထူထပ္ထပ္.....။ နာရီ၀က္ခန္႔ စုန္ဆင္းခဲ့ၿပီးေနာက္ .... ေသမင္းတမန္ရထားလမ္းေဟာင္း ျမစ္ကူးတံတားႀကီး၏ေအာက္သို႔ ေရာက္သည္။ တံတားက သံေဘာင္ႀကီး ၂-ခုသာက်န္ေတာ့၏။ သံေၾကးမ်ားႏွင့္ မဲညစ္၍ေနသည္။ အုတ္တုိင္ႀကီးမ်ားက ျမစ္အတြင္းမွ မတ္မတ္ေထာင္၍သံေဘာင္ႀကီး ၂-ခုအား ထမ္း၍ထားေနဆဲ ....။ တံတားအရွည္က ေပ ၂၀၀-ခန္႔ရွိမည္။ အုတ္တုိင္ႀကီး ၂-ခုၾကားမွ စက္ေလွသည္ ျဖတ္၍ေမာင္းခဲ့၏။ စက္သံက အုတ္တုိင္ ၂-ခုၾကား ပဲ့တင္ထပ္၍ `လႈိင္` သံေပါက္ေနသည္။ စူးစူး၀ါး၀ါး .....။ ဤအုတ္တုိင္ႀကီးမ်ားအား ေဆာက္လုပ္ခဲ့ၾကစဥ္က ....ေခၽြးတပ္သား ....မည္မွ်၏လုပ္အား ၊ ေခၽြး၊ ေသြး။ အသက္ခႏၵာတို႔ကို အရင္းျပဳခဲ့ၾကရမည္နည္း။ အေျဖမေပးႏုိင္သည့္ေမးခြန္းအား အေတြးျဖင့္ေမးမိ၏။ မသိႏုိင္ ....။ ရင္ေမာစြာျဖင့္ေမာ့ၾကည့္မိ၏။ သံေဘာင္ႀကီး ၂-ခုအၾကားမွ ေကာင္းကင္သည္ ၫုိပုတ္ပုတ္ ......။
ကမ္းေဘး၀ဲယာတြင္က ထူထပ္ပိန္းပိတ္ေသာ ၀ါးေတာမ်ား....။ တခ်ိန္က ဤေနရာတြင္ .....။ ဒါမွမဟုတ္..... ထုိေနရာတြင္ .....။ ၀ါးတဲရွည္ႀကီးမ်ားရွိမည္။ ထိုတဲတန္းလ်ားႀကီး၌ .....ေခၽြးတပ္သားတုိ႔ အိပ္စက္ၾ႕ကမည္။ အခ်ဳိ႔က ငွက္ဖ်ားေရာဂါေၾကာင့္ ဤ၀ါးတဲႀကီးအတြင္း လူးလိမ့္၍ေနမည္......။ ၿငီးတြား၍ေနမည္.....။ အဟာရက မရွိ .....။ ေဆး၀ါးကုသမႈနတၱိ.....။ ေနာက္ဆံုး ......ဤဇမိျမစ္၏ ကမ္းပါးယံနံေဘးတြင္ပင္ သူတုိ႔အား ျမဳပ္ႏွံထားလုိက္မည္......။ တစ္ေယာက္ .....ႏွစ္ေယာက္....။ ........။ အေတြးမ်ားက အတိတ္ႏွင့္ပစၥဳပန္လြန္းထိုး၍ေနသည္။ ေလွငယ္ကမူ ..... ဇမိျမစ္အတုိင္း စုန္ဆင္း၍ေန၏။ ကမ္းပါး၀ဲယာ၏ ျမင္ကြင္းကေျပာင္း၍ လာၿပီ။ မိုးမခပင္မ်ားအား ေရအစပ္ ကမ္းပါးတြင္ အုပ္လိုက္ေတြ႔လာရသည္။ ေလွမွ ျဖန္႔ထြက္သြားေသာ လႈိင္းလံုးမ်ားကး မိုးမခပင္တုိ႔အား တုိးေ၀ွ႔၍ တုိက္သည္။ မိုးမခပင္တုိ႔က ယိမ္းႏြဲ႔၍ .....။ ျမဳပ္ခ်ီ .... ေပၚ ခ်ီ.....။
တခါ ....တခါ တြင္ ဟုိနားတစ္စု .... ဒီနားတစ္စု ။ တဲငယ္ေလးမ်ားအား ကမ္းပါးထက္တြင္ ေတြ႔ရ၏။ အခ်ဳိ႔တဲမ်ား၌ လူေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ အခ်ဳိ႔တဲမ်ားက လူမရွိသည့္တဲမ်ား ။ မြန္းတည့္ေနက ပူလြန္းလွ၏။ ျမစ္ျပင္အား ျဖတ္တိုက္လာသည့္ ေလေၾကာင့္ အပူဒဏ္က ခံသာ၏။ အေရွ႔ဖက္ကမ္းပါးတေလွ်ာက္ ကြမ္းသီးပင္အုပ္အုပ္မ်ားအား ေတြ႔ရသည္။ ကြမ္းသီးပင္မ်ားအၾကား၌ အုန္းပင္တုိ႔က ....ေရာေရာယွက္ယွက္ ......။
“ အဲ့ဒါ .... ကၽြန္းေခ်ာင္းရြာေပါ့ .....”
ကၽြန္ေခ်ာင္းရြာလြန္လွ်င္ ..... ႀကိမ္းေခ်ာင္း၊ ေရႊပိုးဟပ္၊ ေက်ာက္ဖ်ား။ ထုိရြာမ်ားက ကရင္ရြာမ်ား .....။ အိမ္ေျခက သိပ္မမ်ားလွ ....။ ၄၀-၅၀ ခန္႔ ပင္ရွိၾကမည္။ ရြာမ်ားက ကမ္းပါးေဘး ေမးတင္ထားသည့္ရြာမ်ားမဟုတ္ၾက ....။ ကမ္းပါးႏွင့္ရြာအၾကား၌ လယ္ကြင္းမ်ားက ၾကားခံ၍ေနသည္။ ရြာအား ျမစ္တြင္းက ၾကည့္လွ်င္ .... ကြမ္းသီးပင္ ၊ အုန္းပင္အုပ္အုပ္မ်ားကိုသာ ေတြ႔ရ၏။ ေႏြအခါတြင္မူ ကၽြန္းေခ်ာင္းမွ ဘုရားသံုးဆူသို႔ ကားလမ္းေပါက္သည္။ ကားလမ္းဟုဆုိေသာ္လည္း ေျမမာလမ္းၾကမ္းမွ်သာ .....။ (န.အ.ဖ) စစ္ေၾကာင္းမ်ားအသံုးျပဳသည္က မ်ားသည္။
ႀကိမ္းေခ်ာင္းကိုလြန္လာၿပီ။ ျမစ္ကမ္းပါးတြင္ ၀ါးေဖာင္းတန္းႀကီးအား ေတြ႔ရသည္။ ဆိပ္ခံေဘာတံတာႀကီးကဲ့သို႔ .....။ အမိုး မိုးထား၏။ အရွည္က ေပ ၈၀-၁၀၀ခန္႔ရွိမည္။ အစားအေသာက္ေရာင္းသည့္ ကမ္းပါးေစ်းဆုိင္မ်ား .....။ ထမင္းဟင္းေရာင္းသည္။ လဖက္ရည္၊ေကာ္ဖီေရာင္းသည္။ အေဖ်ာ္ယမကာက အမ်ဳိးစံုရ၏။ ထုိင္းႏို္င္ငံထုတ္ `မဲေခါင္` မွသည္ ျမန္မာျပည္ျဖစ္ လိမ္ေမာ္ျဖဴ ၊ ဒရိုင္းဂ်င္၊ ၀ီစကီ အထိ .....။ ဘီယာအမ်ဳိးကလည္း စံုသည္။ ညအိပ္တည္း၍ရေသာ ေရေပၚေစ်းဆုိင္မ်ား ....။
ေက်ာက္ဖ်ာရြာဆိပ္သို႔ေရာက္ေတာ့ ..... ညေန ၅-နာရီခန္႔ရွိၿပီ။ ေက်ာက္ဖ်ာရြာ ေရဆိပ္သည္လည္း ၀ါးေဖာင္ေရေပၚေစ်းဆုိင္တန္းႀကီးႏွင့္ ။ ၀ါးေဖာင္တစ္ခုတြင္ ေလွဦးကပ္၍ ဆုိက္လုိက္သည္။ လိႈင္းလံုးမ်ားေၾကာင့္ ေလွက ေရွ႔ေနာက္တြန္းထိုး၍ေနသည္။ ေလွက မၿငိမ္ .....။ လူး၍ေန၏။ ေလွမွ ၀ါးေဖာင္ေပၚသို႔ ခ်က္ခ်င္းတတ္၍ မရ ......။ `ေလွအဆင္း` မို႔ ခက္၍ေနသည္။ အမ်ဳိးသမီးခရီးသည္မ်ားက ေလွလူး၍ ေလွေပၚတြင္ မတ္မတ္ပင္ မရပ္ႏုိင္။ေလွၿငိမ္မွ ေဖာင္ေပၚသို႔ တတ္၍ရသည္။ ဤေဖာင္၌ပင္ ညအိပ္ၾကမည္။ ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးမွ ဆန္တတ္လာေသာေလွ ႏွစ္စီး....သံုးစီး....လည္းရွိသည္။ ခရီးသည္ ၄၀-၅၀ခန္႔ႏွင့္ ေရေပၚေစ်းဆုိင္တန္းက စီညံ၍ေနသည္။ ျမစ္ေရက စိမ္း၍ၾကည္ေနသည္။ ေအးေသာ္လည္း စိမ့္၍မေအး .....။ ျမစ္အတြင္းကူးခတ္၍ ေရခ်ဳိးလုိက္မွ ေညာင္းညာကိုက္ခဲမႈမ်ားအား ေျပေလ်ာ့၍သြားသည္။
ဟင္းလ်ားမ်ားက စံု၏။ ေတာ၀က္သား၊ ေမ်ာက္ခ်ီးခါး၊ ျဖဴသား၊ ေတာၾကက္သား .....။ ပုဇြန္ ၊ငါး ..... စံုသည္။
လိေမၼာ္္ျဖဴက .... ၀မ္းမီးအား ေတာက္ေစ၏။ ပုဇြန္ဆီေရာင္အေသြးက ေဖ်ာ့၍ .... ေဖ်ာ့၍ ....။ အေမွာင္ထုက ျမစ္ျပင္အတြင္းသို႔ ျဖန္႔က်က္၍၀င္လာၿပီ။ ဖေယာင္းတုိင္မီးေရာင္မ်ားက ၀ါးေဖာင္ေပၚတြင္ တလက္လက္ .....။ လိႈင္းပုတ္၍ ၀ါးေဖာင္သည္ သိပ့္သိပ့္လႈပ္ေနသည္။ ေျမာက္ျပန္ေလက ညင္းညင္းသြဲ႔သြဲ႔ တုိးေ၀ွ႔တုိက္ခတ္၏။ ပုဇင္းရင္ကြဲသံတုိ႔က ညံ၍ေနသည္။ ကမ္းပါးထက္မွ တစ္တီတူးငွက္၏ေအာ္သံအား တခါတရံ ၾကားရ၏။ ၾကယ္စင္တုိ႔ကား.... ျမစ္တြင္းသို႔ ငုတ္ဆင္း၍ ေနၾကၿပီ။ ညသည္ တိတ္ဆိပ္၍ေနသည္။ ဇမိသည္ ညင္သာစြာ စီးေမ်ာရင္း အိပ္ေမာက်၍ ေနေလၿပီလားမသိ ....။
ေနာက္တေန႔ .....နံနက္ေစာေစာပင္ ေက်ာက္ဖ်ာမွ ထြက္ခဲ့ၾက၏။ ျမစ္ျပင္အား `ျမဴ` တုိ႔က ဖံုးအုပ္၍ထား၏။ ပါးပါးလွ်လွ် ....။ ျဖဴလႊလႊ ဇာပ၀ါအား လႊမ္းၿခံဳထားသကဲ့သို႔ .....။ ျမစ္ေရက ေအး၍မေန ..... ေႏြး၍ေန၏။ ေလွဦးျဖင့္ ထုိးခြဲ၍ ဖြားထြက္လႊင့္စင္လာသည့္ ေရမႈန္တုိ႔က ၀ဲယာျဖန္႔၍ `ျမဴ` တုိ႔အား တြန္းဖယ္၏။ ကမ္းစပ္ကိုင္းပင္မ်ား၌ ဗ်ဳိင္းေအာက္္တုိ႔ နား၍ေနၾကသည္။ ကိုင္းပင္တုိ႔က ေလးကိုင္းသဖြယ္ ညႊတ္ေကြး၍ေနသည္။ ျမစ္တြင္းမွ စူးစူး၀ါး၀ါး အင္ဂ်င္စက္သံေၾကာင့္ ငိုက္ျမည္းေနေသာ `ဗ်ဳိင္း` တုိ႔ လန္႔၍ထပ်ံၾက၏။ ေကြးညႊတ္ေနေသာ ကိုင္းပင္တုိ႔ မတ္၍သြား၏။ ေရလႊာျပင္အား ျဖတ္၍ထုိးဆင္းသြားေသာ တင္ႀကီးငွက္အား ေတြ႔ရ၏။ ခဏငယ္အတြင္ `ဗြား` ခနဲ ျပန္ေပၚလာ၏။ ႏုတ္သီးတြင္မူ ငါးႏုတ္ကေလးတစ္ေကာင္အား ကိုက္ခ်ီ၍သြား၏။ တင္ႀကီးငွက္၏အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းမႈ အတတ္ပညာ .....။
ျမစ္၏အေရွ႔ဖက္ကမ္းနဖူးတြင္ ေမးတင္၍ေဆာက္ထားေသာ တဲအိမ္မ်ားအား ေတြ႔ရသည္။ ဘုရားငုတ္တိုရြာ .....။ ဗမာရြာျဖစ္သည္။ အိမ္ေျခက ၂၀-၂၅ ခန္႔ပင္ ရွိမည္။ ဘုရားငုတ္တုိအား လြန္ေသာ္ ..... အေနာက္ဖက္ကမ္း၌ တဲအိမ္စုစုမ်ားအား ေတြ႔ရျပန္သည္။ ေရလည္းရြာသစ္ .....ျဖစ္သည္။ ေရလည္းရြာသစ္က ရွမ္းရြာျဖစ္သည္။ ဘုရားငုတ္တုိႏွင့္မူ ဓါးလြယ္ခုတ္ ......။ ေရလည္း္ရြာႀကီးက ကမ္းနဖူးေဘးတြင္ မဟုတ္ ....။ အတြင္းပိုင္းတြင္ရွိသည္။ အိမ္ေျခ ၁၀၀-ခန္႔ရွိသည္။ စက္ေလွက ေရလယ္ရြာ ၀ါးေဖာင္တန္းမ်ားတြင္ မရပ္ ....။ ေရလည္းရြာႀကီးအား လြန္လွ်င္ ..... အေရွ႔၌ ၀ဲဇလီ္သို႔ေရာက္ၿပီ။ ေရလည္းႏွင့္ ၀ဲဇလီက မီနစ္ ၂၀-ခန္႔ စက္ေလွႏွင့္စုန္ဆင္းရ၏။ ေနက ကမ္းပါးရွိ ကြမ္းသီးပင္မ်ား၏အၾကား မွ ေခါင္းျပဴ၍ ေနေလၿပီ။ ၀ဲဇလီတြင္ က်ေနာ္တုိ႔ ဆင္းၾကမည္။ က်ေနာ္တို႔၏ခရီးက ၀ဲဇလီအထိပင္။ ၀ဲဇလီအား လြန္လွ်င္..... ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးသို႔ေရာက္ၿပီ။ ၀ဲဇလီႏွင့္ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးခရီးက မီနစ္ ၃၀-ခန္႔ပင္ရွိမည္။ ၀ဲဇလီေလွဆိပ္ ၀ါးေဖာင္ဆီသို႔ ေလွဦးက ထုိး၍ကပ္လုိက္သည္။ ေလွႀကိဳးအား ၀ါးေဖာင္တြင္ခ်ည္လုိက္၏။ စက္ေလွက ၀ဲဇလီဆိပ္၌ စက္သတ္၍ရပ္လုိက္ၿပီ .....။ ျမစ္ေရတုိ႔ကမူ စီးဆင္း၍ေနဆဲ ....။ သူ႔ေၾကာေပၚမွ က်ေနာ္တို႔ ဆင္းသြားသည္ကိုပင္ ဇမိက သတိျပဳမိဟန္ မတူ .....။ စဥ္ဆက္မျပတ္ ..... စီးဆင္း၍သာ သြား၏။ မၾကာမီ ..... ၾကာအင္းဆိပ္ႀကီးသို႔ေရာက္မည္။ ထုိေနာက္ .... ေခ်ာင္းႏွစ္ခြ၌ ၀င္းေယာ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ေပါင္းဆံုမည္။ ၿပီးလွ်င္ .... အတၱရံျမစ္အျဖစ္ႏွင့္ သံလြင္တြင္းသို႔ တုိး၀င္၍သြားၾကမည္။ ဇမိျမစ္ေရတုိ႔က စီးဆင္းျမဲ....။ ေဖာင္ေပၚမွတဆင့္ ကမ္းပါးေပၚသို႔ တတ္ခဲ့၏။ ၀ဲဇလီရြာသို႔ ....။
က်ေနာ္တုိ႔ခရီးကား ..... ၀ဲဇလီမွ ေတာင္ေပါက္သို႔ .....။ ေျခလ်င္သြားရမည္။ လွည္းလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း....။ လယ္ကြင္းမ်ားအား ျဖတ္ရမည္။ ၾကက္ေပါင္ေစးၿခံမ်ားအတြင္းမွ သြားရမည္။ ၃-နာရီခန္႔ ခရီး......။ က်ေနာ္တို႔ ၀ဲဇလီရြာမွ ထြက္ခဲ့၏။ ေနလံုးႀကီးအား ေက်ာပိုး၍ .....။

၂၀၀၈ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ၌ မစၨ်ိမတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။